İspanya'nın yeni hükümeti işleyebilir mi?

Sosyolog Pau Marí-Klose'nin eldiario.es'teki yazısına göre, İspanyol sosyalistler cumartesi günü muhafazakarların yeni bir hükumetini daha içlerine sindirebilirse, parti tabanının daha iyi bir dünya hayallerini de rafa kaldırabilir:

“Ulusal komitenin kararıyla PSOE, İspanya'nın artık hükumet eden partiler ile temsil eden partiler arasında yeni bir ayrışma evresine girdiğini teyit ediyor. PSOE yanında duracağı taraf olarak açık şekilde birinci cenahı seçiyor ve -belki de farkında olmadan- bunun ceremesini çekiyor. Böylece [Francisco de Goya'dan alıntıyla] 'aklın terk ettiği hayal gücünün canavarlar yarattığını' kabul etmiş oluyoruz. Ancak yine de [hayal gücünün] 'akılla bir araya geldiğinde tüm sanatların anası ve mucizelerin kaynağı' olduğunu unutmamalıyız.”

Yunanistan'da yayımlanan Phileleftheros gazetesi, sosyalist PSOE'nin çekimser oy kullanmakla kendisine onarılamayacak bir zarar verdiğine inanıyor:

“Partinin üstlendiği risk çok büyük. Parti içindeki olağanüstü karmaşanın yanı sıra birçokları partinin bölünmesinden endişe ediyor. Bütün göstergeler parti tabanının, sağ bir hükümete destek verme kararını onaylamadığına işaret ediyor. Birçok partili bu durumdan hoşnut değil ve gelecek günlerde bu karara karşı direnecek. Sosyalistlere bu tutum pahalıya patlayacak. Görecekler ki, seçmenler kendilerini terkederek sağ ve sol partilere kayacak. Ya da bir sosyalistin ifade ettiği üzere: 'Rajoy'a hükümeti verelim, Podemos'a da muhalefeti'.”

Corriere della Serra'nın köşe yazarı Antonio Polito, yeni hükümetin gerçekte bir büyük koalisyon olduğu eleştirisini yapıyor:

“Büyük koalisyonlar yeniden moda olmaya başladı. Uzun süre renkli politika dünyasının sıkıcı gri tonu, sözümona uzlaşmaların zaferi olarak burun kıvrılan ılımlı sağ ile sol arasındaki koalisyon, geleneksel partilerin yeni güçlerin saldırısını önlemeye çalıştıkları bir kale olarak algılanıyor. Koalisyona geri dönüş politikanın güçsüzlüğünü mü yansıtıyor? Şüphesiz. Bu alışılagelmiş güçlerin gittikçe daha az oy toplayabildiğini, su üzerinde kalabilmek için birlikte yüzmeleri gerektiğini ortaya koyuyor. ... Ama bu kendini savunma stratejisi ellerinde patlayabilir. Çünkü mücadele edilen popülist güçlerin eline koz verilebilir. Muhafazakarlarla ilericiler arasındaki fark flulaşmaya devam edebilir.”

El País, sosyalistlerin kendilerini aştıklarını söyleyerek partiden övgüyle söz ediyor:

“Her sosyalist için bu kararı vermek zor olurdu, çünkü Rajoy bunu hak etmedi. Bu yüzden karara saygı duymak gerekiyor. Bu kararı Halk Partisi'nin (PP) bir geri adımı veya kendi ideallerine ihaneti olarak itibarsızlaştırmaya yönelik her hamle, yargılanmalıdır. ... Sosyalistler geçtiğimiz aralık ayında, en azından haziranda aldıkları kötü seçim sonuçlarını kabul edip karar verselerdi, son günlerde yaşanan bütün bu gerilim ve dramlara gerek kalmayacaktı. Ama onlar şimdi PP’nin yurtsever söylemlerine rağmen, onlardan daha fazla devlet mantığına sahip olduklarını yeniden gösterdiler…. Şimdiyse Sosyalistler, hükümete alternatifi bir parti profili çizmek için muhalefet politikalarını planlamalı.”

Frankfurter Rundschau gazetesine göre İspanya'daki sosyalistlerin, güzel olmamakla beraber yegane mantıklı kararı almaları övgüye değer:

“Sosyalistler Rajoy karşısında bir alternatif sunamadığından, muhafazakar liderin hükumette kalması doğru bir karar. Sosyalistler her şeyi yanlış yaptı ve ülkelerine büyük zarar verdi. ... Halk Partisine (PP) koşullar dayatmak yerine; çekimser oy kullanmaları karşılığında Rajoy'un, yolsuzluk iddialarına bulaşmamış bir adayla değiştirilmesinde ısrar etmek yerine, Sosyalist İşçi Partisi (PSOE) Başkanı Pedro Sánchez [temmuz sonundaki seçimlerin ardından] yeni bir hükumet kurabilirmiş gibi davransa da, kısa sürede başarısız oldu. Ancak bir ayaklanma akabinde Sánchez koltuğundan olduğunda, PSOE kendine gelmeyi başardı. Ne Rajoy'un ne de PP'li bir başka siyasetçinin hükümet edemeyecek olması PSOE'nin de suçu. Doğru olanı geç yapmak, yanlış yapmaktan daha iyi değil.”

Sosyalistler, Muhafazakarlar ile ortaklık kurduklarında, İspanyolların yegane sol alternatifi sol ittifak Podemos olacak, diyor Libération:

“Sol ve sağ cepheler arasında ilk kez kurulacak koalisyon, İç Savaş'ın (1936-1939) "barikat zihniyeti"nden hala kurtulamamış bir ülkedeki çözümsüz bir soruna çare olacak. 194 bin militan sosyalistin çoğunluğu hala daha Franko rejimiyle özdeşleştirdikleri muhafazakar cepheye şiddetle karşı….PSOE artık ‘düşmanla anlaştı’ damgasını yiyecek... 85 milletvekiliyle haziran ayındaki seçimlerde en kötü seçim sonucunu alan partinin tamamen iflas ettiği bir ortamda ortaya çıkan bu tarihi U-dönüşü, her durumda Podemos’taki yeni kadroların işine yarayacak.”