İspanya'ya hükümet kurmak için gerekenler

Barselona Ticaret Odası Başkanı ve ayrılıkçı Ulusal Cumhuriyet Çağrısı partisi taraftarı Joan Canadell hükümet kurulurken kimlerin yapıcı kimlerin yıkıcı davrandığını Le Soir'deki yazısında açıklıyor:

“Katalonya Özerk Yönetimi Başkanı Quim Torra'yla diyaloga girmeyi bile reddeden Pedro Sánchez hükümetinin bu olumsuz tutumu, her türlü istikrar senaryosunu imkansız hale getiriyor ve Katalan bağımsızlığını destekleyen partilerin diyalog amaçlı mükerrer çağrılarıyla ters düşüyor. Bu partilerin, uyumlu bir çözüm için gerekli altyapıyı hazırlama çabaları, gerçek bir sorumluluk bilincinin ifadesi. İspanya'da geçtiğimiz hafta hükümet başkanının seçilememesi bizleri, ne zaman ve nasıl başladığını bildiğimiz ama ne zaman ve nasıl sona ereceğini kestiremediğimiz bir çatışmaya sürüklüyor.”

İspanya muhabiri Oliver Neuroth, Deutschlandfunk'ta alaycı bir tavırla, İspanya'da koalisyon görüşmelerinin nasıl yapılacağının anlaşılan bilinmediğini ileri sürüyor:

“Böyle işler kapalı kapılar ardında yapılır, kürsüde ya da televizyon demeçleriyle değil. Üstelik bu görüşmelere, şimdi yapıldığı gibi, oylamalardan 2 ya da 3 hafta önce de başlanmamalı. Sánchez ve Iglesias parlamento seçimlerinden sonraki çok değerli iki ayı boşa geçirdi. Tabii bu arada koalisyon kurmayı gerçekten istedikleri, pek çok siyasi gözlemciye göre kuşkulu. Öyle ya, parti liderleri bu işlerin nasıl yürüdüğünü nereden bilsin? Ne de olsa İspanya'da diktatörlük sonrası hiç koalisyon hükümeti kurulmadı. Muhafazakarlar ve Sosyalistler neredeyse hep mutlak çoğunlukla iktidardaydı. İspanya, Almanya'da on yıllardır normal olan ittifaklara bugüne dek hiç ihtiyaç duymadı.”

Gazeta Wyborcza bu kilitlenmenin sebebi olarak Katalonya krizini gösteriyor:

“Sosyalistler tıpkı bütün sağ cenah gibi baştan itibaren İspanya anayasasına göre hareket edip Katalan referandumuna karşı çıkarken Podemos bunu destekledi. Katalonya'yla ilgili bu sert tartışma, parlamentodaki partileri o kadar meşgul etti ki, üç günlük hükümet kurma görüşmelerinde önemli konular bir türlü konuşulamadı. Oysa Başbakan Sanchez esas hedeflerini açıklamıştı: İş piyasası reformları (garantisiz, geçici iş sözleşmelerinin yasaklanması) teknolojik devrime yatırım, dijital platformların denetimi, küresel ısınmayla mücadele, yeni enerji kaynaklarının geliştirilmesi, eşitsizlikle mücadele ve AB'nin güçlendirilmesi.”

La Vanguardia iki parti üzerinde baskı olursa bunların her şeye rağmen anlaşabileceklerini umuyor:

“Soldaki iki parti, seçmenlerini hayal kırıklığına uğrattı, kendilerinde de tedavisi zaman gerektiren yaralar açtı. ... Hatadan geri dönmek ve 2015'ten bu yana dördüncü kez parlamento seçimi yapılmasını engellemek için henüz geç değil. Bu kadar sık seçim olmaz; bu bize partiler arasında uzlaşma kültürünün eksikliğini gösteriyor. Sosyalistler ve Unidas Podemos seçimin tekrarlanmasının kendilerine zarar vereceğini görmek zorunda.”

Neue Zürcher Zeitung'a göre, İspanya için ufukta erken seçim ve sağcı bir hükümet belirdi:

“İspanya sağı için, nisandaki yenilgiden sonra şimdi kasım ayında, hatta belki daha da önce bir zafer yaşanması söz konusu. Seçmenleri büyük olasılıkla sürüler halinde sandığa koşacak, çünkü ulusal ve milliyetçi coşkunun dalgası henüz durulmuş değil; ne de olsa ülkeyi Katalan ayrılıkçılara karşı savunmak gerek. Hayal kırıklığı yaşayan sol seçmenler arasındaysa oy kullanmama eğilimi görülmesi bekleniyor. Sağdaki üç parti mahir bir ittifak kurup adaylarını işbirliği içinde belirlerse, erken seçimde üçü birlikte parlamentoda mutlak çoğunluğu ulaşabilir.”