1 Mayıs: İşçi hareketi ne durumda?
Uluslararası İşçi Bayramı'nda çok sayıda ülkede geleneksel mitingler düzenlendi. Ancak sanayi sonrası toplumda istihdam biçimlerinin değişmesiyle birlikte protestolar da etkisini kaybetmiş görünüyor. Avrupa basını, işçi sınıfının durumunu masaya yatırıyor.
Sol boş konuşmaktan başka bir şey yapmıyor
Jutarnji list, sol muhalefetin İşçi Bayramı'nda bile işçi haklarıyla ciddiyetle ilgilenmemesinden rahatsız:
“Parlamentoda temsil edilen sosyal demokrat ve sol partilerden politikacılar, kamusal tartışmayı hareketlendirecek herhangi bir içerik, ilerici fikir ve hatta fikir ayrılığı içermeyen ve bugün dahi kimsenin hatırlamadığı mesajlar sıraladılar. ... Hırvatistan'da bir buçuk yıldır yeni iş kanunu üzerine tartışmalar sürüyor, işçi ve işveren temsilcileri anlaşamıyor ve hükümet çözümü sürüncemede bırakıyor. İşçi hakları meselesi elbette yalnızca solun tekelinde değilse de bütün toplumlarda sol partilerin bir numaralı konusudur. Biz hariç.”
Sendikalar köhnemiş olsa da hâlâ vazgeçilmezler
İşçi hakları için verilen mücadelenin çağa uyum sağlamasını talep ediyor El País:
“Teknolojik dönüşüm, otomasyon, uzaktan çalışma ve yapay zeka, milyonlarca işçinin hayatını doğrudan değiştirecek. ... Bu yalnızca siyasi partilerin değil, sendikaların da tepki vermesi gereken bir zorluk. Sendikaların tespitine göre, genç nesiller sendikaların köhne yapılarından ve izledikleri politikalardan hiç de memnun değil. ... Güven duymamakta haklı olabilirler, ancak sendikalar olmaksızın işçiler için hiçbir şeyin düzelmeyeceğine dair demokratik kesinlik de gün gibi ortada. ”
Sömürü açısından bir şey değişmedi
Gazeteci Lajos Köteles, Népszava'daki yazısında işçi sınıfının sorunlarının biçim olarak değişse de özünde değişmediği gözleminde bulunuyor:
“Geleneksel çalışmanın yerini, en önemli unsuru bilgi olan ve çok daha karmaşık bir hal alan değer yaratma kavramı aldı. Vaktiyle kol emeğine dayanan işçi sınıfının yerini ise çok yerinden bölünmüş bir toplum. Pek çokları her şeyin temelden değiştiği iddasında olsa da bu doğru değil. ... Geçimini çalışarak sağlayan toplum, karşısında giderek daha da arsızlaşan zenginlerin dünyasını bulmaya devam ediyor. Sömürünün biçimleri değişti, ancak sorunun özü bugüne kadar değişmedi. ”
Protestolar daha çok 1 Nisan şakası gibi
Peščanik, İşçi Bayramı'nda gösteriden çok kutlama yapılmasına öfkeli:
“1 Mayıs protestoları uzun zamandır, aynı gün düzenlenen mangal partileri kadar kalabalık olmuyor. Hatta işçiler için koşullar ne kadar zorlaşırsa, yılda en azından bir gün memnuniyetsizliklerini dile getirenlerin sayısının da o denli azaldığı söylenebilir. ... Bu nedenle 1 Mayıs artık Uluslararası İşçi Bayramı'ndan ziyade Uluslararası 1 Nisan Şaka Günü'nü anımsatıyor. Çünkü işçi haklarımız tüm zamanların en düşük seviyesinde olmasına rağmen herkes mutlu görünüyor: politikacılar, işverenler ve hatta işçiler bile.”