Asya'da dev bir serbest ticaret bölgesi

Pekin yönetiminin anlaşmanın imzalanmasında oynadığı rol yanlış yansıtıldı, diyor Global Times China:

“Batılı medyanın bir kısmı RCEP'in 'Çin'in liderliğinde yürütüldüğü' ya da Çin'in bu sayede Asya'daki nüfuzunu arttırmak istediğini yazıyor. Aynı kaynaklara göre anlaşmadan en büyük faydayı sağlayan da yine Çin. ... Bu kişilerin değer sistemlerinde ve muhakemelerinde bir sorun olmalı. Çin hakkındaki önyargıları öylesine derine işlemiş ki, ülke herhangi bir sürece katıldığında şaşırıyorlar. Buradan Çin kazançlı çıkacaksa, tüm RCEP üyeleri kazanmış olacaktır. Bu ülkeler müzakerelerle geçen sekiz yıl boyunca kendi çıkarlarını kollamaya çalıştı. Şimdi bu anlaşmadan tüm ülkeler faydalanabilir.”

Yeni Asya-Pasifik serbest ticaret bölgesi, Avrupa için bir tehdit olmak zorunda değil, diyor De Volkskrant:

“Asya'da yer alan devasa bir serbest ticaret bölgesi, Avrupalı şirketler için avantaj sağlayabilir. AB, tıpkı eskiden Güney Amerika'daki Mercosur ile yaptığı gibi RCEP'le de yeni bir ticaret anlaşması imzalayabilir. Öte yandan görünen o ki, Asya pragmatizminin bir meyvesi olan RCEP, AB'nin serpilmesini sağlayan çokulusluluğu da güçlendiriyor. RCEP'in kuruluşunun sembolik önemi, tüm dünyayı sarmış Korona belası ve Biden'ın oval ofisin eşiğinde bulunması nedeniyle küçümsenmemeli. Çin, RCEP sayesinde kendini Trumpçı korumacılıkla mücadelenin şampiyonu konumuna getirdi.”

Corriere del Ticino'ya göre serbest ticaret, her şey mükemmel olmasa da iyi bir şey:

“Şüphe uyandıran şey, uluslararası düzeyde serbest ticareti desteklemesine rağmen iç politikada siyasi ve ekonomik bir statükoculuk uygulayan Çin'in bu sözleşmenin itici gücü olması. Ayrıca birçok gözlemci sözleşmede çalışma ve çevre haklarına yeterince yer verilmediğini söylüyor. Bu şüpheler haklı. Sözleşmenin zaman içinde elden geçirilmesi gerektiği ortada. Ancak şu anda olumlu yönünün vurgulanması çok önemli: ... Ticaret savaşları yerine ticari liberalleşmeyi geliştirmeye oynayan yeni, büyük bir anlaşma var önümüzde.”

Lidové noviny'e göre Çin bir anda serbest ticaretin öncüsü olmadı:

“İhracat ve serbest ticaret bütün taraflara avantaj sağlar. O halde Çin neden bazı kriterlere göre dünyanın en büyük ekonomik gücü ve bir sanayi devi olarak bir adım öne çıkmasın? Çünkü Çin serbest ticarete meraklı bir ülke değil. Pekin'in 'serbest' ticareti 'Çin usulü'. Bu serbestlik uluslararası arenada Çin'e avantaj sağlamalı. Pekin kesinlikle kendi pazarını dışarıya açmak niyetinde değil. Çinlilerin derdi daha çok başka ülkelerin kalitesi şüpheli Çin mallarını kendi pazarlarına girmesini engellememesi.”

The Economist, sözleşmenin serbest ticarette bir dönüm noktası olmadığını düşünüyor:

“Bu anlaşma, çeşitli serbest ticaret anlaşmalarını kapsamlı bir çatı altında toplamaya çalışıyor. ... Altında Japonya ve Singapur gibi çok zengin ülkelerin yanı sıra Laos ve Myanmar gibi çok yoksul ülkelerin de imzası bulunan bir anlaşmadan daha fazlası beklenirdi. Bazı tahminlere göre anlaşma, gümrükleri yüzde 90 oranında kaldırıyor, ama 20 yıl gibi bir süre içinde. ... Hizmet sektöründe eksikler var, tarım ise hiç yer almıyor anlaşmada. Örneğin Japonya, 'siyasi hassasiyeti olan' (pirinç, buğday, sığır ve domuz eti, süt ürünleri ve şeker gibi) mallar için yüksek ithalat vergilerini muhafaza edecek.”

La Stampa, Avrupa'nın bu projenin dışında kalmak istemeyeceğinden emin:

“AB ile Asya arasındaki ilişkiler iyi ve Avrupalı diplomatik kaynaklar bundan kimsenin şüphesi olmadığını vurguluyor. Bu nedenle Avrupa ile Asya arasında şu anda var olan görüşme koşullarının yeniden tartışmaya açılması imkansız değil. Biden'ın Beyaz Saray'a taşınması da rahatlamaya yol açabilir. Dünyanın en büyük uluslararası ticaret anlaşmasının çerçevesi çatıldı. Ama Avrupa da elindeki kağıtları oyun masasına atmak istiyor.”