Aşırı sağcılar Katalonya'da neden güçlü?
Katalonya seçimlerinde başarı sağlayan Vox Partisi'yle birlikte 1982 yılından bu yana ilk kez aşırı sağcı bir parti bölgesel parlamentoya giriyor. Vox ilk kez katıldığı bu seçimdeki yüzde 7,7'lik oy oranıyla 11 koltuk aldı ve böylece, üç koltukta kalan muhafazakar Halk Partisi'ni (PP) geçmiş oldu. Vox'un seçim kampanyasındaki başlıklardan biri "Katalonya'nın İslamlaşması" ile mücadeleydi. Yorumcular aşırı sağcı partinin başarısının ardında yatan sebepleri inceliyor.
Sağcılara fazla yüz verildi
El Periódico de Catalunya, köklü partilerin Vox'un önünü açmış olmasına öfkeli:
“İspanya, parlamentolarında aşırı sağcı partiler bulunmadığı için Avrupa'daki liberal demokrasiler içinde uzun yıllar istisnai bir konuma sahipti. Şimdiyse tam tersini görüyoruz: Almanya ve Fransa gibi ülkeler, aşırı sağı hafife almanın onları daha da güçlendirdiğini anlarken, İspanya'da ideolojik yelpazenin her iki ucu da Vox'un yükselişinden faydalanmanın peşinde. Örneğin sağ cenahta Halk Partisi, aşırı sağcıların argümanlarına normallik havası katmanın, onları sadece daha da güçlendirmeye yaradığını anlayana kadar utanılası anlaşmalar yaptı ve yan yana ortak protesto gösterilerine katıldı. Sol kanat ise sağ partiler arasına nifak sokmak amacıyla Vox'u bir korkutma mekanizması olarak kullanmayı denedi.”
Ayrılıkçılık sağa yaradı
Süddeutsche Zeitung'un Madrid muhabiri Karin Jancker, Katalonya'daki bağımsızlık çabalarının, İspanyol milliyetçiliğini beslediğini yazıyor:
“Vox lideri Santiago Abascal, daha şimdiden partisinin yakında 'Katalonya'daki en büyük güç' olacağını ileri sürmeye başladı. Üstelik haklı da olabilir. ... Milliyetçiliğinin yeşereceği en uygun toprağın, ayrılıkçılığın yol açtığı siyasi kilitlenme olduğunun, bunun için de toplumu iki kampa ayırması gerektiğinin farkında: Yani bir yanda bağımsız Katalonya taraftarları, diğer yanda tüm diğerleri. Katalonya'da sağın zaferi, tehlikeli bir karşılıklı kışkırtmanın sonucu. ... Oysa uzun süre sağ popülistlerin Katalonya'da hiçbir şansı olmadığı düşünülüyordu. ... Ancak Abascal'ın partisi bu sırada büyüme fırsatı yakaladı: Bağımsızlık süreci de bu partinin yeşereceği topraklara atılan en iyi gübre oldu.”