Sağlık sektöründe zorunlu aşılama iyi bir fikir mi?

Marianne, Macron'un televizyondaki konuşmasını alaycı bir şekilde eleştiriyor:

“Anlaşılan Cumhurbaşkanı Macron'un, arka fona Eyfel Kulesi'ni alarak bir televizyon yayını yapıp Covid-19 ile mücadele kapsamındaki yeni planını açıklaması, bilim dünyasını bir gecede tepetaklak etmeye yetiyor. Kanıt mı istiyorsunuz: Şu ana dek aşının etkili olabilmesi için ikinci dozdan önce on dört gün beklemek gerekiyordu. Ancak artık bu süre bir hafta. ... Sağlık Bakanı bu mucizeyi, hükümetin 'Mösyö Aşı'sı kabul edilen Alain Fischer'e teyit ettirdiğini ileri sürüyor. Ancak anormal bir durum var: Avrupa Birliği'nin kalanında herhangi bir değişiklik yapılmadı.”

Le Figaro Macron'u destekliyor:

“Özgürlüğümüz başkalarının özgürlüğünün başladığı yerde biter. Anlaşılır kişisel nedenlerle hayatımızı tehlikeye atmaya hazır olsak dahi, bu hakkımız başkalarının sağlığının hatta hayatının tehlikeye girdiği noktada göreli hale gelir. ... Hasta bakıcı olarak çalışmak isteyenler başkalarının hayatını kurtarmak ya da buna destek olmak gibi ahlaki bir sorumluluğa sahiptir. ... Bu yüzden de önleyici bir tedbir olarak aşılanmak zorundadırlar ya da bunu istemiyorlarsa başka bir meslek seçmekte özgürdürler. Bu durum özellikle hastaların tedavi edileceği yeri seçme özgürlüğü tanımayan devlet hastaneleri sistemi için geçerli. Nasıl ki şirketler dağıtım elemanlarından ehliyet istiyor, sağlık personelinden -hastanenin hastalık bulaştırmak yerine hayat kurtarması için- aşılanmalarını istemek de olağanüstü bir şey değil.”

Real-News köşe yazarı Nikos Mpogiopoulos, aşı zorunluluğunun işe yaramayacağını düşünüyor:

“Gerekli kitlesel aşılamayı gerçekleştirmenin yolu ne şantaj, ne psikolojik ve ekonomik baskı, ne de vaat edilen şu 'ayrıcalıklar' ve 'karşılıklar'. Aşılanmak gerici bir buyruğa boyun eğmek olmamalı. Ayrıntılı bilgilendirme ve ikna çabaları varsa, gerçekler söyleniyorsa ve şeffaflık varsa, insanın kullandığı bir haktır bu ve öz sorumluluğun pekişmesine yarar. Bunun dışında her şey gerçekdışı düşünceleri besler, kamu sağlığını tehlikeye atar ve kutuplaşmayı artırır.”

Le Soir tartışmanın özetini çıkarmış:

“'Aşı savunucularına' göre, sağlık personelinin aşı yaptırmayarak hastaların hayatlarını tehlikeye atması çılgınlık. 'Aşı karşıtları' ise zorunlu aşılamanın insanların bireysel özgürlüklerini kısıtladığını ve istenmeyen yan etki ve uzun vadeli etkilerinin riskini dikkate almadığını söylüyor. Eski ve bilindik bir tartışma. ... Ama yeni olan bir şey var ki o da günümüzde aşının kesinlikle özgürlüğün anahtarı olması. Bir zorunluluğun birdenbire özgürlük olmasındaki çelişkiyi eleştirmek elbette mümkün. Ama aslında sıra dışı bir şey değil bu. Bir toplumda yaşamak, tanım gereği haklar ve sorumluluklardan, özgürlükler ve kısıtlamalardan ve demokratik kurallardan oluşan bir dengedir. Özgürlüğü doğal bir durum olarak tanımlamak ise göz boyamaktan başka bir şey değil.”

Frankfurter Rundschau sağlık sektöründe aşı zorunluluğunun gergin ortam yüzünden neredeyse imkansız olduğunu düşünüyor:

“Hastaların ve bakıma muhtaç insanların tehlikeden korunması için bakım personeline aşı zorunluluğu koymak yasal olarak mümkün. Benzer kurallar kızamık gibi enfeksiyon hastalıklarında zaten mevcut. Ama öte yandan personel çok kısıtlı. Ne bir klinik ne de bir bakım evi işten ayrılmaları, aşısız sağlık personelini bahçe işlerinde kullanmayı ya da işten çıkarmayı kaldıracak durumda.”