Orduya daha fazla para: Peki nereden bulunacak?
Avrupa hükümetleri, silahlanmaya daha fazla para aktarmanın yollarını arıyor. Avrupa Komisyonu Başkanı Ursula von der Leyen, bu uğurda AB’nin borç kurallarını gevşetme niyetinde. Büyük Britanya Başbakanı Keir Starmer, salı günü ülkesinin savunma bütçesinin 2027 yılına kadar GSYH’nin yüzde 2,5’ine çıkarılacağını duyurdu. Avrupa medyası, bunun uzun vadede doğru öncelikleri belirlemeye yarayıp yaramayacağı sorusuna yanıt arıyor.
Yükü gelecek nesiller taşıyacak
Corriere della Sera, AB'nin borç kurallarının gevşetilmesinin İtalya gibi ülkelerin daha fazla silahlanmayı finanse edebilmeleri için muhtemelen tek yol olduğunu kabul etmekle birlikte, somut bir meselenin tartışılmadığından yakınıyor:
“Gerçeği görmezden gelmek giderek yaygınlaşan bir alışkanlık haline geliyor. … Savunma harcamaları konusunda yeterince konuşmuyoruz. Örneğin, şu gerçeği neredeyse hiç kimse kabul etmiyor: Ulusal borcumuz halihazırda GSYH’nin yüzde 138,4’üne ulaşmış olmasına rağmen, Von der Leyen’in önerisi reddedilmezse bu oran daha da artacak. Daha fazla savunma harcaması için tek çözüm bu olabilir. … Ancak bu, aynı zamanda gelecek nesillerin omuzlarına daha fazla borç yüklemek anlamına geliyor.”
Silahlanma tek başına yeterli değil
Siyaset bilimci Yascha Mounk, Le Point'te ekonomik reformlar olmadan stratejik özerkliğin bir yanılsama olacağını savunuyor:
“Askeri harcamalardaki artış belirleyici olsa da kıtanın gerçekten yeniden harekete geçmesini sağlamak için tek başına yeterli olmaz. Zira uzun vadede askeri güç, doğrudan ekonomik refaha bağlıdır. Dolayısıyla Avrupa’nın stratejik özerkliğini güçlendirmek isteyen karar alıcılar, kıtanın durdurulamaz gibi görünen ekonomik gerilemesini tersine çevirmek için gerekli radikal reformları da hayata geçirmek zorunda.”
Bu ikilem kendilerinin kabahati
Siyaset bilimci Kęstutis Girnius, Delfi’de AB’nin kendine gelmesi gerektiğini yazıyor:
“Avrupalıların öfkesi ve şaşkınlığı bir nebze anlaşılabilir olsa bile Trump’ın tepkisini kendi politikalarının tetiklediğini kabul etmemek gibi bir sahtekârlığı da yansıtıyor. AB, ABD’nin korumasından yararlandı ama silahlı kuvvetlerini yeterince finanse etmedi. Kararlaştırılan GSYH’nin %2’si yerine pek çok ülke %1 harcama yapmakla yetindi. ... Ama AB küçümsenecek bir oluşum değil: ... Büyümesi yavaşlasa da nominal açıdan dünyanın ikinci, satın alma gücü açısından ise üçüncü en büyük ekonomisi olmayı sürdürüyor. Savunma kaynaklarındaki eksiklik AB ülkelerinin kendi kararları - zayıf askeri kapasitelerinden bir tek onlar sorumlu. ... Avrupa tehlikedeyse, bunun nedeni kendi ihmalkârlıkları.”
Çarpık bir mantık
Keir Starmer’ın önerdiği şekliyle yükselen savunma harcamalarını kalkınma yardımlarını keserek finanse etmek The Guardian’a göre iyi bir fikir değil:
“Büyük Britanya’nın güvenliğini dünyanın yoksullarına ödetmek yanlış. Bu kemeri yanlış yerde sıkmak olur. Kalkınma yardımları kesilince dünya daha güvenli bir yer olmaz, tam tersine. Yoksulluk, başarısız devletler, iklim felaketleri ve kitlesel sürgünler gibi çatışmaları körükleyen krizler, kalkınma kaynaklarının kısılmasıyla daha da kötüleşir. İşçi Partisi’nin mantığı bütünüyle çarpık: Kalkınma yardımlarını savunmaya aktarmak güvenliği sağlamaz, aksine ortadan kaldırır.”
Pansuman niyetine
The Spectator, Starmer’ın savunma bütçesi için vadettiği ilave fonları yeterli bulmuyor:
“Starmer’ınki, kanamayı durdurmak için yaraya pres yapmaktan başka bir şey değil. ... Daha fazla para şüphesiz daha azından iyidir. Fakat ancak iki yıl sonra yürürlüğe girecek bu mütevazı artış dönüm noktası yaratmaz: Büyük yeni tedarik programlarını ya da teknolojik yenilikleri mümkün kılmaz. En iyi olasılıkla, Birleşik Krallık’ı görüşme masasında tutar. Washington ziyaretinde yanında övgü alacağı besili bir kurbanlık dana getirdiğini sanıyorsa, Starmer Başkan Trump’ın tutumu karşısında hayal kırıklığına uğrayabilir.”